Fabel

thumb|De haas en de schildpad miniatuur|Fabels waren niet altijd rozengeur en maneschijn, er kwam vaak geweld aan te pas. Gedrukte prent van ''de fabel van de smid en de hond'' uit de zestiende eeuw. miniatuur|Fragment uit De Waarachtige Fablen der Dieren van het verhaal de Leeuw en de Vos. Geïllustreerd door Marcus Gerards in 1567. Bewaard in de Openbare Bibliotheek Brugge. Een fabel, in het Grieks ''ainos'' (prijzenswaardig exempel), in het Latijn ''fabula'' (afgeleid van ''fari'' = ''spreken''; vergelijk ''mythe'', ''sage'' en ''sprookje'') is een korte, verzonnen vertelling die een zedenles aanschouwelijk voorstelt.

Er bestaan verschillende subgenres, maar het bekendste is het ''dierdicht'', waarin menselijke eigenschappen (antropomorfisme) op dieren overgezet worden, en waarin dieren (soms ook planten of dingen) als handelende en sprekende personen optreden. Het gaat dan meestal om één menselijke eigenschap, waardoor het typische ''flat characters'' betreft. Daarnaast bestaan er ook ''etiologische fabels'', die de oorzaak (Grieks αἰτία) of achtergrond geven over een bepaald fenomeen. Ook zijn er fabels die een sterk ''anekdotisch'' karakter bezitten.

De zedenles of moraal kan zich bevinden aan het begin van het verhaal, en dan spreekt men van een ''promythion'', maar hij kan evengoed door een van de verhaalfiguren worden uitgesproken, of, als ''epimythion'', door de vertelfiguur aan het einde worden toegevoegd. In dit laatste geval wordt de clou dus niet direct prijsgegeven. Het corpus van het verhaal bestaat uit de ''actio'' (actie), ''reactio'' (reactie) en de ''eventus'' (resultaat). Door Wikipedia aangeleverd