Bima

thumb|Bima w [[Synagoga Stara w Krakowie|Starej Synagodze w Krakowie]] thumb|Bima zrekonstruowanej synagogi w Gwoźdźcu w [[Muzeum Historii Żydów Polskich Polin|Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie]]

Bima, belmer ( dosł. „podwyższenie”, „wieża”; ''bime''), almemar (, ''balemer''), w nazewnictwie aszkenazyjskim bałemer, almejmar, a w nazewnictwie sefardyjskim tewa ( dosł. „skrzynia, arka”) – podwyższone miejsce w synagodze, z którego odczytywana jest Tora oraz księgi prorockie i prowadzone są modlitwy.

Zazwyczaj umieszczana jest ona w centrum synagogi. Bima w salach jednonawowych oraz dziewięciopolowych ma zwykle kształt ośmiobocznego podium. W salach z bimami-wieżami podia te, zazwyczaj kwadratowe, były wbudowane pomiędzy cztery filary. Dostęp do niej jest zapewniony przez schodki, ulokowane z jednej lub z dwóch stron. W obu przypadkach podia wraz z prowadzącymi na nie schodkami były otoczone balustradami o różnej formie i wykonanymi z różnych materiałów.

Rabini poszczególnych nurtów judaizmu nie wypracowali jednolitego miejsca sytuowania bimy. Stosowane są zróżnicowane rozwiązania architektoniczne: * w synagogach sefardyjskich bima jest lokowana pod zachodnią ścianą głównej sali, naprzeciw szafy ołtarzowej aron ha-kodesz, * w aszkenazyjskich synagogach ortodoksyjnych bima najczęściej umieszczana jest w środkowej części głównej sali modlitw, * w synagogach reformowanych bima jest lokowana przy ścianie wschodniej i wraz z szafą ołtarzową aron ha-kodesz stanowi jeden zespół.

Bimy altanowe, otoczone balustradą i zwieńczone baldachimem, pojawiły się w drugiej połowie XVI wieku. Źródło: Wikipedia