ELISA

thumb|Een ELISA-plaat, ontwikkeld met een blauw substraat. Hoe donkerder de kleur, hoe hoger de eiwitconcentratie

ELISA is een laboratoriumtest voor het meten van macromoleculaire stoffen. De naam is een afkorting van ''enzyme-linked immunosorbent assay''. Het is een van de bekendste en meest gangbare analytische technieken in de moleculaire biologie, immunologie en laboratoriumwetenschappen. Het speelt ook een belangrijke rol in de diagnostiek van bloedmonsters. Met behulp van de ELISA kunnen onderzoekers heel precies de concentratie van een gewenste stof, meestal een eiwit, kwantificeren.

ELISA is een immunochemische assay. Alle immunochemische bepalingen zijn gebaseerd op hetzelfde principe, de specifieke binding tussen antigeen en antistof. Door het aantonen daarvan in het bloed, serum of andere lichaamsvloeistof van een mens of een dier is het mogelijk bij te dragen aan de diagnose van een infectieziekte of een auto-immuunziekte.

De ELISA wordt uitgevoerd via een vast aantal stappen. Eerst worden de antigenen van het te testen monster gehecht aan een oppervlak, meestal in een microtiterplaat (96-welplaat). Vervolgens wordt een antilichaam toegevoegd, dat zich specifiek bindt aan het antigeen van interesse. Dit antilichaam wordt gekoppeld aan een enzym. Nadat alle ongebonden antilichamen zijn verwijderd, wordt een substraat toegevoegd. Als er sprake is van binding, produceert de enzymatische reactie een detecteerbaar signaal, meestal een kleurverandering. Door Wikipedia aangeleverd