Μαρόκο

| μεγαλύτερη_πόλη = Καζαμπλάνκα | πολίτευμα = Συνταγματική Μοναρχία | τίτλοι_ηγετών = Βασιλιάς
Πρωθυπουργός | ονόματα_ηγετών = Μοχάμεντ ΣΤ΄
Αζίζ Αχανούς | τύπος_κυριαρχίας = Ανεξαρτησία | γεγονός_κυριαρχίας = Από τη Γαλλία
Ισχύον Σύνταγμα | ημερομηνίες_κυριαρχίας = 2 Μαρτίου 1956
10 Μαρτίου 1972
αναθεωρήθηκε 4 Σεπτεμβρίου 1992, τροποποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1996 και την 1η Ιουλίου 2011
. | θέση_έκτασης = 58 | έκταση = 446.550 | ποσοστό_νερού = 0,06 | σύνορα = 2.017,9 | ακτογραμμή = 1.835 | θέση_πληθυσμού = 41 | πληθυσμός = 36.828.330 | χρονιά_απογραφής_πληθυσμού = 2024 | πυκνότητα_πληθυσμού = 82,5 | θέση_πυκνότητας_πληθυσμού = 133 | εκτίμηση_πληθυσμού = | χρονιά_εκτίμησης_πληθυσμού = | χρονιά_ΑΕΠ = 2024 | ΑΕΠ = 398,321 δισ. $ | θέση_ΑΕΠ = | ΑΕΠ_κατακεφαλή = 10.658 $ | θέση_ΑΕΠ_κατά_κεφαλή = | χρονιά_ΑΕΠ_Ον = 2024 | ΑΕΠ_Ον = 155,350 δισ. $ | θέση_ΑΕΠ_Ον = | ΑΕΠ_κατακεφαλή_Ον = 4.157 $ | θέση_ΑΕΠ_κατά_κεφαλή_Ον = | HDI_έτος = 2023 | HDI = 0,710 | HDI_κατάταξη = 120 | HDI_κατηγορία = υψηλός | νόμισμα = Ντιράμ | κωδικός_νομίσματος = MAD | ώρα_ζώνης = GMT | διαφορά_UTC = +0 | θερινή_διαφορά_UTC = +1 | top_level_domain = .ma | οδηγούν_από = δεξιά | κωδικός_κλήσης = 212 | σημειώσεις= Σημείωση: Από τα στοιχεία εξαιρείται η Δυτική Σαχάρα, στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας το Μαρόκο ασκεί de facto κυριαρχία. Στον χάρτη η περιοχή σημειώνεται με γραμμές }}

Το Μαρόκο είναι μια αραβική, μουσουλμανική χώρα της Βόρειας Αφρικής. Το πολίτευμά του είναι η Συνταγματική Μοναρχία και έχει έκταση 446.550 τ.χλμ. και πληθυσμό 36.828.330 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2024. Βρίσκεται στη βορειοδυτική άκρη της Αφρικής και συνορεύει ανατολικά με την Αλγερία, νότια με τη Μαυριτανία και βόρεια με την Ισπανία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό, ενώ στον βορρά από τη Μεσόγειο. Στο βόρειο άκρο του βρίσκεται η μια πλευρά από τα στενά του Γιβραλτάρ, σε απόσταση 14,33 χλμ. από την Ισπανία. Το Μαρόκο διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας, που όμως από το 1976 έχει ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος και αναγνωρίζεται από 46 κράτη στον κόσμο. Πρωτεύουσα του Μαρόκου είναι το Ραμπάτ.

Αν και η περιοχή κατοικείται από την Παλαιολιθική Εποχή, το πρώτο μαροκινό κράτος ιδρύθηκε από τον Ιδρίς Α΄ το 788. Στη συνέχεια διοικήθηκε από μια σειρά ανεξάρτητων δυναστειών, φτάνοντας στο ζενίθ της ως περιφερειακή δύναμη τον 11ο και 12ο αιώνα, υπό τις δυναστείες των Αλμοραβιδών και των Αλμοαδών, όταν έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου και του Μαγκρέμπ. Τον 15ο και τον 16ο αιώνα, το Μαρόκο αντιμετώπισε εξωτερικές απειλές για την κυριαρχία του, με την Πορτογαλία να καταλαμβάνει κάποια εδάφη και την Οθωμανική Αυτοκρατορία να καταπατά εδάφη του στα ανατολικά. Οι δυναστείες των Μαρινιδών και των Σααντί κατά τα άλλα αντιστάθηκαν στην ξένη κυριαρχία και το Μαρόκο ήταν το μόνο βορειοαφρικανικό έθνος που γλίτωσε από την οθωμανική κυριαρχία. Η δυναστεία των Αλαουϊτών, που κυβερνά τη χώρα μέχρι σήμερα, κατέλαβε την εξουσία το 1631 και κατά τους επόμενους δύο αιώνες επέκτεινε τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με τον δυτικό κόσμο. Η στρατηγική θέση του Μαρόκου κοντά στην είσοδο της Μεσογείου προσέλκυσε ανανεωμένα το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Το 1912, η Γαλλία και η Ισπανία χώρισαν τη χώρα σε αντίστοιχα προτεκτοράτα, διατηρώντας μια διεθνή ζώνη στην Ταγγέρη. Μετά από ταραχές και εξεγέρσεις κατά της αποικιοκρατίας, το 1956 το Μαρόκο ανέκτησε την ανεξαρτησία του και επανενώθηκε.

Μετά την ανεξαρτησία, το Μαρόκο παρέμεινε σχετικά σταθερό. Έχει την πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία στην Αφρική και ασκεί σημαντική επιρροή τόσο στην Αφρική όσο και στον αραβικό κόσμο. Θεωρείται μεσαία δύναμη στις παγκόσμιες υποθέσεις και είναι μέλος του Αραβικού Συνδέσμου, της Ένωσης για τη Μεσόγειο και της Αφρικανικής Ένωσης. Το Μαρόκο είναι μια ενιαία ημισυνταγματική μοναρχία με εκλεγμένο κοινοβούλιο. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον βασιλιά του Μαρόκου και τον πρωθυπουργό, ενώ η νομοθετική εξουσία ανήκει στα δύο σώματα του κοινοβουλίου: τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Βουλή των Συμβούλων. Η δικαστική εξουσία ανήκει στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο μπορεί να ελέγχει την εγκυρότητα των νόμων, των εκλογών και των δημοψηφισμάτων. Ο βασιλιάς έχει τεράστιες εκτελεστικές και νομοθετικές εξουσίες, ιδιαίτερα σε στρατιωτικές, εξωτερικές και θρησκευτικές υποθέσεις και μπορεί να εκδώσει διατάγματα που ονομάζονται ''νταχίρ'', τα οποία έχουν ισχύ νόμου, και μπορεί επίσης να διαλύσει το κοινοβούλιο μετά από διαβούλευση με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο του συνταγματικού δικαστηρίου. Παρέχεται από τη Wikipedia