Tian

Tian – jedno z najważniejszych pojęć chińskiej mitologii, filozofii i kosmogonii.

Słowo ''Tiān'' oznacza ''Niebiosa'', ''Niebo'', ''Bóg'', ''Bogowie''. W chińskiej filozofii Niebo było pierwiastkiem męskim, symbolizującym yang, w opozycji do symbolizującej yin Ziemi. W tradycyjnej chińskiej religii Niebo postrzegane było jako mieszkanie bogów. Niebo było także postrzegane jako osobowy, najwyższy bóg, czczony pod imieniem Shangdi. Niebiosa otoczone były w Chinach wielkim szacunkiem, upersonifikowane stanowiły stwórcę wszechrzeczy.

Kult Niebios był w Chinach kultem państwowym. Ofiary Niebu mógł składać tylko cesarz, będący Synem Niebios, potrzebujący ich mandatu, aby rządzić.

Wyrażenie tianxia (''to, co jest pod niebem'') jest synonimem Chin. Źródło: Wikipedia